آفتاب پرست

  من یک ترس پنهان شده ام مرا در آغوش بگیر لمس کن، وقتی کسی نگاه نمی کند ببوس، وقتی که تاریکی هر دویمان را فرا گرفت من یک حس غریبم از آن ها که نمیتوانی توصیف کنی به محتویات روحت چنگ می اندازم و از نو می خواهم که گرفتار من بمانی... اشک میریزم... نمیبینم این را که تو می خواهی مرا رها کنی بزرگ شوی رشد کنی ادامه دهی می آیم ناخن هایم را در گلویت فرو کنم که باز از کنارم نروی همین جا بمانی... همین جا مر آفتاب پرست...